vrijheid..

zo de rust is wedergekeerd. Bob is opgehaald met de bus en Bas heb ik gebracht.
Zo dadelijk mag ik weer terug naar de huisarts en ik hoop dan ook van harte dat ik weer gewoon kan lopen, want dit is niets.
Een huis vol dozen en kamers die nog afgeschilderd moeten worden. En ik kan niets.
Ik mis zelfs het werken. 1 weekje verplicht rust is wel genoeg geweest.
Ik ben de hele zaterdag op de been geweest met mijn krukken (zie het verhaaltje met de ex) en ja natuurlijk heb je dan last ervan, maar dat is toch niet zo gek.
En het traplopen doet me nog pijn, maar dat kan ook gewoon verbonden worden door een steunbandage. In ieder geval heb ik besloten dat ik vanaf vandaag zonder krukken verder ga en als ik even doorbijt gaat het lopen prima.
Ik wil weer zelf boodschappen doen en met mijn auto wegkunnen. ipv dat gezeur met iemand vragen om me te halen en brengen.
Misschien wil ik wel te zelfstandig zijn, maar het geeft me gewoon geen lekker gevoel telkens van andere afhankelijk te moeten zijn.
Nu zit ik alleen met alle vrijheid en dan moet ik nog mensen vragen me te helpen.
NO WAY dus. Vanaf vandaag ben ik echt vrij.