Tandarts

Vandaag ben ik na vele afmeldingen toch maar naar de tandarts gegaan.
Ja Ik ben bang voor de tandarts.

Dus met een wee gevoel in mijn buik vertrok ik vanochtend. Maurice onderweg nog even HANDSFREE !!! gebeld. Ach zegt ie, met een 15 minuten sta je weer buiten.
En ik wist dat hij 1 kies sowieso ging renoveren. Door de drukte in mijn leven zet ik mijn kaken zo hard op elkaar dat de kiezen breken. Beetje stress zeggen ze ook wel eens, maar dat is gewoon wat ik doe, anderen bijten nagels.

Ik bel aan, ga braaf in de wachtkamer zitten, hou me heel stoer alsof ik niet bang ben. Maar het meisje wat ook zit te wachten is als de dood voor de tandarts, dat helpt niet echt mee is het wel?

Eindelijk ik mag naar binnen. Staat Jan (de tandarts) daar al klaar met een big smile en vrolijk te vertellen over zijn weekend. Ik zeg: "Jan wil je eens niet zo vrolijk doen alsjeblieft ik concentreer me.
Waarom vind je tandartsen niet aardig vraagt Jan. Ik zeg: " omdat die mensen me pijn doen, ik snap ook nog altijd niet waarom jij dat beroep gekozen hebt. "

"Dus een tandarts maakt bij jou geen schijn van kans? "vraagt Jan. Ik zeg: "nog niet een beetje"

Mijn tandarts Jan is eigenlijk een lieverd maar alleen al omdat hij tandarts is vind ik hem gewoon een stuk minder aardig. Ingrid is weg van hem. En hij ziet er ook wel leuk uit en maakt grapjes, maar ik wil alleen altijd zo snel mogelijk weg bij hem.
Bovendien maakt hij opmerkingen, wanneer ik met mijn mond open onder hem lig, waarop ik dan niet kan antwoorden.
Daarbij kijkt hij altijd heel serieus als hij in mijn mond kijkt en daar krijg ik nou ook niet echt een rustgevend gevoel van. En dan begint hij te hmm-en en te zeggen dat ik echt van de koffie af moet blijven en minder moet roken. En dan murmel ik dat hij vooral moet lachen als hij in mijn mond kijkt, want van dat hmm-en word ik niet echt geruster zeg maar.
Om niet te vergeten, dat hij altijd een opmerking maakt over de grote van mijn mond en dat ik daar toch echt iemand blij mee moet kunnen maken. (beetje sexistisch is hij wel hoor)

Nou die 15 minuutjes van Maurice klopt dus ook geen bal van.
45 Minuten en 3 gepijnigde kiezen later, stap ik met een ontzettend scheve smoel in mijn auto terug naar huis en dank ik God dat ik dit weer heb overleeft.
Maar op z'n minst is mijn gebit nu wel weer heel ipv 3 halve kiezen.